Hoe duurzaam is ‘duurzaam’?

Eén van onze gerespecteerde klanten is al geruime tijd bezig om haar producten zo duurzaam mogelijk op de markt te brengen. Daarbij dwingen ze leveranciers om voortaan volgens hun voorschriften goederen aan te leveren. Dat lijkt een geweldig initiatief, maar toch hebben we ook onze bedenkingen. Laten we die aan de hand van een aantal voorbeelden van die nieuwe voorschriften verduidelijken:

“Verpakkingen mogen enkel stretchfolie bevatten met doel van palletverpakking. De stretchfolie magmaximaal 23my zijn – 200% biobased high performance met minimaal 20% green PE toevoeging.”

Allereerst kan een folie maximaal 100% bestaan uit biobased materiaal. ‘200% biobased met minimaal 20% green PE’ is dus niet in de markt verkrijgbaar. Daarnaast kunnen er al goede rekfolies gemaakt worden met een maximale dikte van slechts 15 micron. Dat is nog altijd 35% dunner (dus ook 35% minder CO2!) dan 23 micron. Bovendien presteren folies van 8 of zelfs 6 micron qua ladingstabiliteit gelijk of beter dan de 23 micron folies. Dus rijst de vraag: in hoeverre draagt dit voorschrift nu werkelijk bij aan een duurzamer eindproduct? Om dit inzichtelijk te maken hebben wij de PPI (Practice Performance Index) ontwikkeld. Hiermee kan de produktiviteitswaarde van verschillende palletwikkelfolies eerlijk worden vergeleken op basis van de prestaties in de praktijk.

“Verpakkingen mogen enkel voorzien zijn van papieren verpakkingstape, volgens de specificaties: scheurbestendige, geïmpregneerde papierhouder die aan één zijde is gecoat met een natuurrubber oplosmiddel. Papiersterkte 0,090mm (+/-15), totaal sterkte 0,110mm (+/-20), scheursterkte >85N/25mm (+/- 20), rek 8% (+/-2%). “

Betekent dit voorschrift dat we álle goederen die al in dozen zitten, voortaan opnieuw moeten gaan sluiten met de voorgeschreven tape? En we het bestaande tape dan maar in de vuilnisbak moeten gooien? Wat ‘verduurzamen’ we dan in werkelijkheid?

“Verpakkingen mogen enkel bestaan uit gerecycled materiaal, geen toepassing van kraftliner papier.“

Voor karton en met name kartonnen dozen is de stapelwaarde (compressiewaarde) van wezenlijk belang voor het creëren van een veilige transportverpakking. Kraftliner als grondstof maakt het mogelijk om minder materiaal te gebruiken (=minder CO2), omdat het sterker is. Na gebruik kan dit materiaal bovendien voor 100% worden hergebruikt.

“Verpakkingen mogen enkel omsnoeringsband bevatten met certificaat, gemaakt van gerecycled materiaal.”

Vermoedelijk wordt hier bedoeld dat het omsnoeringsband gemaakt moet zijn van gerecycled materiaal (en niet het certificaat). Op zich een prima initiatief, maar ook hier bestaat de kans dat er meer materiaal nodig is om aan dezelfde eisen van stabiliteit en veiligheid te voldoen. En hoe ‘duurzaam’ is dat dan op de lange termijn?

En zo kunnen we nog wel even doorgaan. Duidelijk is dat de wens om te verduurzamen (of dit aan te kunnen tonen) zich vooralsnog beperkt tot de samenstelling van verpakkingsmaterialen. Hoe duurzaam c.q. (verkeers)veilig deze eisen op de lange termijn uitpakken, lijkt daarbij van ondergeschikt belang. Wat ons betreft het verschil tussen ‘duurzaam doen’ en ‘duurzaam zijn’.

Reageren op dit artikel? We zijn benieuwd naar uw mening!

afval afvalverminderen afvalvermindering ARBO CO2 CO2 footprint CO2 uitstoot CO@ duurzaam ergonomie EUMOS EU wetgeving handwikkelen innovatie kostenbesparing ladingstabiliteit ladingzekering milieu pallet sealen pallet wikkelen plastic afval plastic soep plastic soup sustainability sustainable tijdsbesparing veiligheid Veilig werken wikkelmachine ziekteverzuim